M. Taha İnci - Kültür Yazıları

               s abah ın bir vaktinden kalma koca sessizliği, ilk kuşlar sonra süpürge sesleri ve ardından çocukların cıvıltısıyla araba sesleri doldurmaya başlar. hani diyorum ya “açmıyorum müziğin sesini”, kendimi şarkının veya bir şiirin ortasında bulunca. dışarısı acayib bir kaos gibi gözükse de aslında ruhumu dindiriyor ve bunu hiç anlamak istemiyoruz musa.  z arifo ğlu bir lokma gölgelik arıyorken köyünde, salkım salkım söğütlerin arasında anlıyordu kendi vahşiliğini. belki de saatlerce uzanıyor, dinliyor, dalıyor, şaşa kalıyordu. evet şaşa kalıyordu musa. belki de gözüne bir da ğ takılıyordu arada bir: “tanrım bu dağları da sen yarattın/ bana kattın/ bir bir okşadım/ sema yapan kırları.” musa, d erdime baharın hanımeli, limon ağacı, yarpuz ve ishak otu koku ların dan ; meşe yapraklarıyla, puya ağaçlarının bakışıyla, bir köyün ıssız çeşmesiyle başlaya cağım . m odern kültürün ayağımıza döşemiş olduğu aşağılık asfalt belasından...

Son yıllarda meal okuma , meal okutma ve meal yazarlığı aldı başını gidiyor. Elbette meal okumaya karşı değilim, fakat meal okuyup ve mealden yola çıkarak kendi başına hüküm vermeye, kendi başına tefsir yapmaya, mealden istediği yorumu çıkarmaya ve ehil olmadan meal yazılmasına karşıyım. Modernite, kadim geleneği bizden almaya çalıştığı gibi onu anlamayıp tenkid etmeyi de bir başarı telakki etti. İslami eğitim almamış, medrese görmemiş, sarf, nahiv, belagat gibi alet ilimlerini, tefsir hadis, fıkıh, mantık, kelam ve usullerini ehil bir hocadan öğrenmemiş, bunlarla iştigal etmemiş kişi, tercümelerden ya da kimi yazarların yorumlarından öteye gidemeyerek kıt bilgisiyle İslâm âlimlerini tenkide, eleştiriye tabi tutuyor. Bu hastalık sadece gençlerimizde değil prof. unvanlı kişilerde de mevcut. "Tercümelerden mesela, bir kaynak hadis kitabını okuyan genç, selef literatürüne inip o hadisin sahabe tarafından nasıl anlaşıldığını, kendisini açıklayan başka hadislerin olup olmadığını, t...