M. Taha İnci - Kültür Yazıları

Yazar-psikolog Gündüz Vassaf “Mostari” kitabında adeta kayboluyor. Mostar’da yeniden dünyaya gelen yazar, kitabın bitiminde kendini oraya gömüyor.  “ Mostar’da günlerim, aylarım, bir türlü ayrılamadığım Köprübaşında geçti. Anı notları diye yazmaya başladıklarım ayakta bekleyen bir köprü bekçisinin nöbet defterine dönüştü.  Bazen yüzlerce turist arasında, bazen gece saatlerinde tek başıma Köprü’yü bekledim.” Vassaf’da “Mostar” başka bir dünyadadır. Köprüyü seyre dalar. Çekinir, geriler. 10 gün boyunca köprüden karşıya geçmek istemez. Zamanla köprüye alışır ve köprünün duvarlarına sokuşturulan sigara izmaritlerini ve oyuklarda biriken yağmur sularını temizlemeye başlar.  Mostari – Bir Köprü Bekçisinin Günlüğü kitabı, Vassaf’ın not defterine aldığı yazılardan oluşmaktadır. Küçük notlar biriktikçe Mostar’dan başka âlemlere ayrılan bir köprü olmaya başlamıştır bile. “Ben Köprü’yü sahiplendim, o beni zapt etti.  Bana neler yaşattıysa ben de dünyamı,...

Tasavvuf, lügatta, ıstılahi manada, “Kalbi dünyanın fâni işlerinden ayırıp Allah sevgisi ile bağlamak. Tarikat ehli olmak” olarak geçer. Tasavvufun içinde, tefekkür, fikir, incelik, feraset, rahatlık, ruh, şuur, genişlik, kaybolmak, beklemek, estetik, bedî idrak... gibi manaları da bulabiliriz. Tasavvufu, “Tasavvufun Tarihçesi”, “Tasavvufun Başlangıcı” gibi Cemalettin Vatandaş tarzı kompleksli başlıklar atıp wikipedi formatında yazmayacağım. Tasavvufun tarihi gibi absürt bir düşünceye girerek “Hindistan'da falan filan yerde çıkmıştır” gibi klişe cümleler de etmeyeceğim. Tasavvufun bir hâl ilmi olması hasebiyle, anlatmaktan öte, onun nasıl bir yüzeyde durduğunu kendimin içinde bulunduğum his ve durum vesilesiyle anlatacağım.   Tasavvuf konusunda kelam eden veya yazı yazan âlimler her zaman şunu dile getirmiştir; “Tasavvuf bâtın ilmidir”. Tasavvufu bâtın ilmi olarak telakki ederiz. Nefsi terbiye yolunda sana verilen hâl makamıdır. Bu hâl ise takva yolundan geçer, ir...